تأثیر فعالیت های حرکتی ظریف بر رشد مهارت های دیداری- ادراکی افراد با نشانگان داون

مقدمه: رشد مهارت های دیداری- ادراکی در کودکان با نشانگان داون اغلب تأخیر قابل ملاحظه ای دارد. هدف این مطالعه، بررسی تأثیر فعالیت های حرکتی ظریف بر رشد مهارت های دیداری- ادراکی افراد با نشانگان داون بود. مواد و روش ها: مطالعه تجربی حاضر بر روی 18 نفر از افراد 13-9 ساله با نشانگان داون که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند، انجام شد. شرکت کنندگان با استفاده از جدول اعداد تصادفی به دو گروه 9 نفره تقسیم شدند . افراد گروه مداخله طی 24 جلسه به انجام فعالیت های حرکتی ظریف منظم پرداختند. شرکت کنندگان قبل و بعد از مرحله مداخله به وسیله نسخه تجدید نظر شده آزمون مهارت های دیداری- ادراکی (tvps-r) آزموده شدند. تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون های kolmogorov-smirnov، independent t، paired t و 2 c انجام شد. یافته ها: تفاوت معنی داری میان نمرات گروه مداخله، قبل و بعد از انجام فعالیت های حرکتی ظریف وجود داشت (05/0 >p )، ولی این تفاوت در گروه مقایسه معنی دار نبود. همچنین تفاوت میان نمرات دو گروه، بعد از انجام مداخله معنی دار بود (014/0 = p). نتیجه گیری: انجام فعالیت های حرکتی ظریف باعث رشد مهارت های دیداری- ادراکی افراد مبتلا به نشانگان داون می شود و این می تواند به معنای لزوم برنامه ریزی مداخلات حرکتی ظریف برای کودکان با نشانگان داون و آموزش والدین آنان در این زمینه باشد.